نویسندگان

• سعید محمدزاده ¹
• یوسف حجازی ²
• عباس بازرگان ³

¹ دانشجوی دکتری آموزش کشاورزی دانشگاه تهران

² دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران

³ دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران

چکیده

تجارب بین المللی نشان می دهد که یک الگوی جهانشمول تضمین کیفیت که برای تمام کشورها کاربرد  داشته باشد، وجود ندارد و هر کشوری با توجه به مختصات اجتماعی و فرهنگی خود الگوی تضمین کیفیت را طراحی و اجرا می کند. با این حال، یک سری مؤلفه و ابعاد به عنوان مخرج مشترک الگوهای تضمین کیفیت قابل تشخیص است که می‌تواند سنگ بنای تدوین الگوی تضمین کیفیت نظام آموزش عالی هر کشوری قرار گیرد. در این تحقیق با توجه به تجارب جهانی هشت بعد برای الگوهای تضمین کیفیت منظور شده است که عبارت اند از: نهاد تضمین کیفیت، نحوه مشارکت مؤسسات آموزش عالی در فرایند تضمین کیفیت، مبنای تعریف کیفیت، روشهای ارزیابی، حوزه تأکید یا تمرکز، هدف(کارکرد)، گزارشدهی و فعالیته‌ای پیگیری. هدف اصلی تحقیق حاضر طراحی الگویی برای تضمین کیفیت در نظام آموزش عالی ایران از دیدگاه اعضای هیئت علمی بر اساس ابعاد هشت گانه یاد شده است. بر اساس نتایج حاصل از تحقیق، ایجاد کننده و اداره‌کننده ساختار تضمین کیفیت در سطح کشور باید وزارت علوم، تحقیقات و فناوری باشد و نهادهای مدنی ضمن تعیین استانداردها (الزامات) در فرایند‌ ارزیابی بیرونی مشارکت داشته باشند و در هر دانشگاه یک دفتر با داشتن واحدهایی در دانشکده ها به منظور تضمین کیفیت درونی تأسیس شود. علاوه بر این، لازم است از رویه‌های داوطلبانه- تشویقی، مشارکتی و نرم به جای رویه های کاملاً اجباری – تنبیهی، متمرکز، قضاوتی و سخت استفاده شود تا فرهنگ کیفیت در آموزش عالی ایران رایج شود.

کلیدواژه‌ها

• تضمین کیفیت
• ارزیابی کیفیت
• آموزش عالی
• ارزیابی درونی و ساختارسازی

عنوان مقاله [English]

Developing a Quality Assurance Model for Iranian Higher Education System: Agriculture and Natural Resources Faculty Members’ View Point

نویسندگان [English]

• Saeed Mohammadzadeh ¹
• Yousef Hedjazi ²
• Abbass Bazargan ³

¹ PhD Student in Agricultural Education, University of Tehran

² Department of Agriculture, University of Tehran

³ Department of Psychology and Education, University of Tehran

چکیده [English]

International experiences indicate that there is no general model for quality assurance. However, quality assurance practices have some common components in most countries. Based on the review of literature, these are eight elements which are common in most quality assurance practices. These elements are: agency, involvement, reference of quality indicators, assessment methods, focus, purpose (function), reporting and follow up activities. The aim of this research is to develope a quality assurance model based on these eight elments as, perceived by faculty members in agriculture department. The results show that ministry of Science, Research, and Technology should initiate a national agency of quality assurance and the NGOs should determine standards and involve in external assessment process. In addition, every university should establish its own bureau for quality assurance with units in its faculties. In the proposed quality assurance model, voluntary-evaluation, participatory and soft procedures rather than compulsory-penalizing, judgmental, centralized and hard ones are rewarding towards promoting the quality culture in higher education in Iran. 

کلیدواژه‌ها [English]

• Quality assurance
• Quality Assessment
• and Higher Education