نویسنده

• حمیدرضا آراسته

استادیار مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی

چکیده

دانشگاهها در کشورهای در حال توسعه و پیشرفته به طور فزاینده‌ای برای بین‌المللی کردن آموزش عالی فعالیت می‌کنند. از این‌رو، کم‌توجهی به شناسایی رهیافتهای نوین برای بین‌المللی کردن آموزش عالی در ایران غیرعادی به نظر می‌رسد. بهبود کیفیت آموزش عالی در ایران مستلزم گسترش سطح همکاری‌های علمی بین‌المللی است.
در این مقاله ابتدا وضعیت کنونی همکاری‌های علمی ایران، به ویژه اعزام دانشجو به خارج از کشور، فرصتهای مطالعاتی و همکاری‌های بین‌دانشگاهی بررسی و سپس، با استفاده از تحلیل محتوا، اسناد و گزارشهای مربوط به سیاستها و اشکال همکاری‌های بین‌المللی در برخی از کشورهای در حال توسعه به همراه مصاحبه‎ ها تجزیه و تحلیل شده است که نتیجه آن شناسایی هشت سیاست و روش کلیدی است. افزون بر این، با توجه به تفاوتهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی، مصاحبه‌های عمیقی با متخصصان ارتباطات بین‌المللی در باره سیاستها و روشها در کشورهای در حال توسعه و کاربرد آن در ایران انجام شد. در پایان، یافته‌ها و پیشنهادهایی برای بهبود همکاری‌های بین‌المللی آموزش عالی در ایران ارائه شده است.

کلیدواژه‌ها

• همکاری‌های بین‌المللی آموزش‎ عالی
• ایران
• بهبود آموزش ‎عالی
• اعزام دانشجو و کشورهای در حال توسعه

عنوان مقاله [English]

Higher Education International Collaboration in Iran and How to Improve It

نویسنده [English]

• Hamidreza Arasteh

Institute for Research and Planning in Higher Education

چکیده [English]

Universities in the developing countries have become increasingly active in international cooperation programs. It seems extraordinary that so little attention is being devoted to generating new approaches to internationalization of higher education in Iran. Ameliorating the quality of higher education require universities to expand their levels of international academic cooperation.
This article first looks at the present status of Iran’s international academic collaboration, particularly in sending students abroad, sabbatical leaves and interuniversity cooperation. Then, by using content analysis, policies and practices of international collaboration in some developing countries were analyzed. This procedure resulted in identification of eight main policies and practices. In addition, because of cultural, political and social differences, in-depth interviews were conducted with experts in international relations about the policies and practices in developing countries and their applications in Iran. At last, the article offers its findings and some suggestions for improvement of international cooperation in higher education.

کلیدواژه‌ها [English]

• International Higher Education Cooperation
• Iran
• Higher Education Improvement
• Sending Students Abroad and Developing Countries