چالشهای تلفیق الگوی آموزش برای توسعه پایدار در آموزش عالی صنایع دستی
|
دکتر حسنعلی پورمند1، دکتر غلامرضا ذاکرصالحی2، دکتر رضا افهمی3، ساغر کریمی4 |
1- دانشیار گروه پژوهش هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، hapourmand@modares.ac.ir 2- دانشیار گروه مطالعات تطبیقی، مؤسسه پژوهش و برنامهریزی آموزش عالی، تهران، ایران 3- دانشیار گروه پژوهش هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران 4- دانشجوی دکتری پژوهش هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران |
|
چکیده: (790 مشاهده) |
هدف پژوهش حاضر واکاوی وضعیت موجود آموزش صنایع دستی در دانشگاههای هنر ایران در زمینه گفتمان توسعه پایدار بود. این ایده با توجه به ظرفیتهای بالقوه و بالفعل صنایع دستی، در مواجهه الگوی آموزش برای توسعه پایدار شکل گرفته و پرسش اصلی عبارت است از: وضعیت آموزش فعلی کارشناسی صنایع دستی برای دستیابی به الگوی آموزش برای توسعه پایدار چگونه است؟ روش پژوهش کیفی از نوع مطالعه موردی و روش نمونهگیری هدفمند و شیوه گردآوری دادهها، روش مصاحبه نیمهساختار یافته با خبرگان آموزش صنایع دستی بود که تا زمان دستیابی به اشباع نظری انجام و سپس، با روش تحلیل مضمون تحلیل شد. در نتیجه 16 مضمون محوری شناسایی و در ذیل چهار مضمون فراگیر شامل سیاستگذاری مبتنی بر تخصصگرایی، آموزش سنتی/انتقالی به جای یادگیری، برنامه درسی پوچ و ادراک سخت دستهبندی شدند. همچنین یافتهها حکایت از وضعیت بحرانی آموزش آکادمیک صنایع دستی در بیشتر دانشگاههای ایران در مسیر ایفای نقش خود در توسعه پایدار دارد. بهسازی دانش، نگرش و مهارت سیاستگذاران، برنامهریزان و استادان در فرایند برنامهریزی آموزشی و درسی و همچنین فرایندهای یاددهی-یادگیری صنایع دستی بر مبنای رویکرد آموزش برای توسعه پایدار امری ضروری است که در این خصوص، رهیافتهای عملی متناسب یا یافتههای پژوهش ارائه شده است. نتایج نشان داد که علیرغم وجود زمینه مشترک با گفتمان توسعه پایدار، آموزش رشته صنایع دستی در دوره کارشناسی برای دستیابی به آموزش برای توسعه پایدار به بازنگری اساسی و کلی نیاز دارد. |
|
واژههای کلیدی: توسعه پایدار، آموزش برای توسعه پایدار، آموزش عالی، آموزش صنایع دستی. |
|
متن کامل [PDF 1358 kb]
(228 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
مدیریت آموزش عالی دریافت: 1398/9/3 | پذیرش: 1399/4/8 | انتشار: 1399/7/20 | انتشار الکترونیک: 1399/7/20
|
|
|
|