|
آغاز و انجام دانشگاه در ایران
|
| مرتضی بحرانی |
| پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی ، mortezabahrani@yahoo.com |
|
|
چکیده: (565 مشاهده) |
| مسئله این مطالعه پرسش درباره آغاز دانشگاه بود و به طور خاص به این پرسش پرداخته شد که آغاز دانشگاه در ایران به چه معنا می‌تواند موجه و مشروع باشد؟ با تمایزگذاری میان آغاز و تأسیس، آغاز دانشگاه به غایت آن؛ یعنی مسئولیت پیوند زده شد. هدف پژوهش برنمایی مدرن بودن پدیده دانشگاه و توجه دادن به ضرورت خردورزی در موقعیت دانشگاه بود. دانشگاه به مثابه یک پدیده نو، آغاز نو دارد. این آغاز نو با رویکرد پدیدارشناسی و با روش هرمنیوتیک حسن ظنی گادامر و ریکور، در نسبت با غایت آن به بحث گذاشته می‌شود. برای چنین بحثی ابتدا شرحی از آغاز ارائه شده و سپس بر بنیاد تجربه مدرن دانشگاه، آن تجربه به مفهوم درآمده است. شرحِ آغاز دانشگاه و سپس در موقعیت ایران و در ارتباط با تاریخ دانشگاه در ایران به بحث گذاشته شده است. نتیجه مطالعه تصریح بر خودشکوفایی فرد دانشگاهی است؛ دانشگاه جای آزادی و مسئولیت است. دانشگاه جای نظرورزی و کنشگری به منظور شناسایی و مهار شرارت‌ها و نابهنجاری‌هایی است که مانع از تحقق و شکل‌گیری خود و جامعه است. اینجا، جای زیر سؤال بردن خود، جامعه و جهان است. با توجه به تجربه دانشگاهی بودن، به یک معنا، دانشگاه در ایران «تأسیس» شده است، اما کمتر «آغاز» شده است. |
|
| واژه‌های کلیدی: دانشگاه، مدرنیته، آغاز، ایران. |
|
|
متن کامل [PDF 480 kb]
(513 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
سایر
دریافت: 1399/6/20 | پذیرش: 1399/12/17 | انتشار: 1400/9/30 | انتشار الکترونیک: 1400/9/30
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
