نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• علی یعقوبی چوبری
• نسرین اسلامی
• حشمت ا... حمیدی بگه جان

دانشگاه گیلان

چکیده

در چند سالۀ اخیر برنامه‌ریزی آموزشی در دانشگاه‌ها بویژه در شرایط استنثایی کرونا مسئولان، خانواده‌ها و دانشجویان را با تناقضات زیادی مواجه کرده است و دانشجویان به‌مثابۀ سوژۀ دانشگاهی نسبت به آن واکنش‌های مختلفی نشان داده‌اند. سؤالات اساسی مقاله آن است که چه راهبردهای آموزشی در شرایط بدیل و پساکرونا مناسبند؟ و دانشجویان با چه مسائلی در آموزش مجازی مواجه‌اند؟ هدف این مقاله، مطالعۀ کیفیِ دانشگاه در وضعیت کرونا و بسط نمادین سیاست‌گذاری آموزشی دانشگاه در زمان پساکروناست. در این مطالعه از رویکرد کیفی، روش تحلیل مضمون، مصاحبه‌های نیمه‌ساخت‌یافته و نمونه‌گیری هدفمند استفاده شده است. با توجه به منطق اشباع نظری، با 35 نفر از دانشجویان دانشگاه گیلان به‌صورت فردی مصاحبه شد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد در خصوص برنامه‌ریزی آموزشی دانشگاه در شرایط پساکرونا سه سنخ راهبرد در دانشجویان موردمطالعه اعم از حضوری، مجازی و ترکیبی مشاهده می‌شوند که بیشتر آنان در گونه‌های آموزش حضوری و تلفیقی جای می‌گیرند. موافقان راهبرد «آموزش حضوری» یا «متافیزیک حضور» در دانشگاه به لحاظ ویژگی‌های فردی بیشتر دانشجویان بومی، مجرد، درس‌خوان و غیرشاغل‌اند. مخالفان راهبرد «آموزش حضوری» یا «موافقان آموزش مجازی» در دانشگاه غالباً دانشجویان متأهل، مادر، شاغل، غیربومی، دانشجویان کمتر علاقه به درس و دانشجویان کم‌توان و ناتوان جسمی هستند. حامیان راهبرد آموزش ترکیبی (حضوری و مجازی) نیز از یک‌سو غالباً خواهان آموزش حضوری در دروس عملی، آزمایشگاهی و تخصصی‌اند و از سوی دیگر خواستار آموزش مجازی در دروس عمومی هستند. از یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه گرفت آموزش تلفیقی دارای امکان-ها و ظرفیت‌های قابل‌ملاحظه‌ای در عرصه یاددهی-یادگیری است و با در نظر گرفتن امکانات سخت-افزاری و نرم‌افزاری، نوع دانشگاه، تفاوت‌ها و ویژگی‌های فردیِ دانشجویان و مقتضیات محلی، منطقه‌ای و فرهنگی برای سیاست‌گذاری آموزشی در زمان بدیل، مشابه، پسامدرن و پساکرونا انطباق و سازگاری بیشتری دارد.

کلیدواژه‌ها

• بیماری
• سیاست‌گذاری آموزشی
• شرایط پساکرونا
• دانشجویان
• دانشگاه گیلان

موضوعات

• جامعه شناسی

عنوان مقاله [English]

Corona disease, university and educational policy in post-corona conditions (Case Study: Students of Guilan University)

نویسندگان [English]

• Ali Yaghoobi Choobari
• Nasrin Nasrin Eslami
• Heshmatullah Hamidi Bageh Jan

چکیده [English]

In the last few years,, educational planning in universities, especially in the exceptional circumstances of Corona, has faced the authorities, families, and students with many contradictions, and students as academics acting have shown different reactions to it. The basic questions of the article are what educational strategies are appropriate in alternative and post-corona conditions? And what problems do students face in virtual education? The purpose of this article is the qualitative study of the university in the situation of Corona and the symbolic expansion of the educational policy of the university in the post-corona era. In this study, a qualitative approach, thematic analysis method, semi-structured interviews, and purposeful sampling were used. According to the logic of theoretical saturation, 35 students of Guilan University were interviewed individually. The findings of the research show that regarding the educational planning of the university in post-corona conditions, three types of strategies can be observed in the studied students, including face-to-face, virtual, and combined, and most of them are placed in face-to-face and combined types of education. The supporters of the strategy of “face-to-face training” or “metaphysics of presence” in the university in terms of individual characteristics are mostly native, single, studying, and unemployed students. Opponents of the strategy of “face-to-face training” or “Proponents of virtual education” in the university are mostly married students, mothers, working people, non-native students, students who are less interested in studying, and weak and physically disabled students. Supporters of combined education strategy (face-to-face and virtual) on the one hand, often want face-to-face training in practical, laboratory, and specialized courses, and on the other hand, they want virtual training in general courses. From the findings of the research, it can be concluded that integrated education has many facilities and capacities in the field of teaching-learning and taking into account the hardware and software facilities, the type of university, the differences and individual characteristics of students and local requirements, regional and cultural is suitable for educational policy- makers in the alternative, similar, post-modern and post-corona era

کلیدواژه‌ها [English]

• Illness
• Educational policy
• Conditions post-Corona
• Students
• Guilan University